Jako że chwilowo z powodu wypadku nie pracuję, udałem się poniedziałkowym rankiem na stację Łódź Widzew w celu przejażdżki do Zgierza pociągiem LKA . Pierwszy dzień choć pochmurny zgromadził sporo osób, część była zainteresowana pociągiem, świadczyły o tym wypieki, rozbiegane oczęta i nieodłączny gil wyciekający z nosa a którego z powodu afektacji obecnością z tak ważnego powodu, nijak nie mam czasu otrzeć. Druga cześć po prostu przyszła się napić darmowej lury zwanej kawą, trzecia chyba najbardziej liczna to przedstawiciele osiedlowej telewizji na T, dziennikarze radiowi, oraz zawodowi pstrykacze. W zdecydowanej mniejszości byli tacy którzy byli ciekawi, lub po prostu wybrali ten środek komunikacji. Pani z ŁKA odpowiadała na liczne pytania, pozowała do zdjęć, została na koniec w drodze powrotnej gwiazdą TV, i wszystko byłoby gładko i ślisko gdyby nie jeden oszołom, który zarzucił dziewczątko serią kłopotliwych pytań, po chwili miałem ochotę go wyrzucić ale w tym cudzie okna się nie otwierają a i mam tylko jedną rękę sprawną, potem jednak przemyślałem to wszystko i oto jaki wnioski nasunęły mi się już po powrocie.
Odniosłem wrażenie jakby najważniejsze w tym całym przedsięwzięciu, nie byli pasażerowie i mieszkańcy okolic w których umiejscowiono przystanki, ale sam fakt reaktywacji tej linii, zakup pociągów i splendor płynący szerokim strumieniem na decydentów .Nie jestem specjalistą ale dostrzegłem że sposób budowy peronów, wiaduktów, przepustów , a wreszcie nasypu, uniemożliwia w niektórych miejscach a w innych niezmiernie utrudnia, hipotetyczne ułożenie drugiego toru, jak choćby w Arturówku gdzie peron jest po drugiej stronie w stosunku do dawnego. Przejazd na jakiejś tam ulicy, nie znam dobrze tamtych okolic ale pasażerowie twierdzili że jest to ruchliwa ulica, strzeżony tylko światełkami, rozpędzony pociąg hamuje tracąc energię i czas, a wystarczyłyby automatycznie zamykane zapory. Marysin i jego dwupiętrowa wieża po której trzeba się wspiąć na poziom ulicy, ciekawe jak zimą podróżni będą pokonywać zamarznięte schody, o ile ich miejscowa żulernia nie zdemoluje, brak na tejże stacji przejścia na drugą stronę torów, zupełnie jakby po drugiej stronie tylko wichrowe wzgórza istniały. A za Radogoszczem dzikie przejście którym ludzie jeszcze od lat 50-tych chodzili do kościoła a teraz dodatkowo do nowej świątyni czyli do marketu.
To tak na gorąco, podróż trwała chwilę, około 16 minut, nie jest możliwe dotarcie czymkolwiek do Zgierza w takim czasie i w takich warunkach. Wczoraj jazda była za darmo wiadomo promocja udam się tam jeszcze raz aby ocenić frekwencję, dla mnie pozytywem jest że coś się dzieje, wszak można było zlikwidować linię, jak chodziły słuchy.
Na zdjęciach celowo ujęci są podróżni i gapie, aby oddać zainteresowanie nowym połączeniem, na zakończenie prywatna uwaga, Pani z LKA (jak mniemam) o figurze nie przypominającej anorektyczce dziwadła z pokazów mody, czyli o takiej objętości i konsystencji jaką lubię w obcisłych spodenkach, powinna założyć inne majteczki, aby jeszcze bardziej uwydatnić kształtne i jędrne pośladki.
Dla Was z pierwszej linii frontu o lepsze jutro, kontuzjowany w stanie spoczynku Kpt.Nemo
A jeszcze na przystanku Marysin czekała na nasz powrót, Pani w wieku już nie szczenięcym, z zabójczymi nogami i figurą, bijąca na głowę hordy imitacji Dody i podrzędnych kurewek które, wczorajszego dnia, zdominowały krajobraz tego miasta, ze względu na powrót do katorgi gimbusów i tępaków z innych szkół.
Pozwoliłem sobie napisać podsumowanie moich obserwacji nowego połączenia ŁW- Zgierz. W sobotę 6.09 z pociągu który nadjechał ze Zgierza w okolicach południa wysiadło ponad pięćdziesięciu pasażerów, w tym zdecydowana większość z dużymi bagażami, być może z innego skomunikowanego połączenia. Początkowy brak pasażerów na pociąg powrotny zmieniła się ze zbliżającą godziną odjazdu w prawdziwe tłumy, duża liczba rowerzystów, szkoda że stojaki na rowery są beznadziejne i tak naprawdę rowery zajmują miejsce w przejściach.
W poniedziałek wybrałem się w ponowną podróż tym razem za pieniążki, Pan konduktor niesłychanie miły i uczynny, nauczył mnie kupować bilet w automacie, który jest ładny, ale działa zbyt wolno, a w podróży powrotnej się przestawił uniemożliwiając zakup biletu. Mimo iż jechałem tylko do Marysina musiałem zapłacić za całą trasę, dowiedziałem się także że bilety nie są biletami jednorazowymi lecz czasowymi, za trzy złote jedziemy 30 minut. W stronę Zgierza jechało jedenastu pasażerów, powrotem ośmioro. Z relacji konduktora wynika że duża frekwencja jest w pociągach popołudniowych, nie mówiąc o tym że w niedzielę z trudem w ciągu szesnastu minut sprzedał wszystkim bilety, zapewniał mnie ze połączenie jest potrzebne co potwierdza liczba pasażerów.
Na zakończenie cytując słowa miłego Pana z ŁKA, prędkość szlakowa do Zgierza wynosi 100 km a z powrotem tylko 60km, może ktoś rozwiąże tę zagadkę.
I to koniec relacji z atrakcji w naszym wesołym miasteczku.
Przed odjazdem
Zgierski portret
Zgierz zaraz wracamy
Po powrocie
Budynek dworca w Zgierzu i wiecie kto
Radegast
Radegast c.d.
Napisane przez Nemo
dnia wrzesień 03 2014
12770 czytań
Oceny
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony Zaloguj się , żeby móc zagłosować.
