Sobota 4.12 2010, jedziemy na coroczną imprezę do Krakowa, tam Krakowski Klub Modelarzy Kolejowych organizuje przedświąteczna imprezę z wstępem dla każdego. Mieliśmy jechać samochodem Grzesia Szycha, ale Maciek „Zvolack” Zwoliński pojechał swoim, a wiadomo bez gwiazdy nie ma jazdy, jak zwykle pojechali też mój młody, i młody Zvolacka, w tamtą stronę prawie bez stresu, mroźno, ślisko, chwilami mgła tak gęsta że uniemożliwia jazdę, dotarliśmy dość szybko, bo około godziny 10.
Dostaliśmy identyfikatory i rozpoczęliśmy długotrwałe powitania ze znajomymi, dawnymi i świeżymi, sporo ludzi z forum Kozaka, ciężko dopasować postać do Nicku, a zarazem do nazwiska, tu sugestia do organizatorów aby uwzględni te informacje w przyszłości na identyfikatorach. W ostatniej chwili koledzy z Krakowa musieli zmienić układ makiety, niestety pogoda dała się we znaki, być może wpłynęło to na atrakcyjność wystawy niemniej jednak i tak było sympatycznie. Na makiecie inauguracyjny przejazd miał pociąg pancerny „Śmiały” wykonany przez Macka prezentował się wyśmienicie, a jeździł jeszcze lepiej, miodzie.
Zabawa na luzie, którego powinni się niektórzy uczy od Krakowiaków, składy trochę pomieszane epokowo, trochę pomieszane pod względem waloryzacji, zwaloryzowane i prosto z pudełka, nawet jakiś imperialistyczny wagon motorowy, ogólnie widać radość z zabawy, bo nasze hobby nie jest misją, jest oddechem, w miejsce napięcia i bezkompromisowego podejścia, winno nieść radość tworzenia, przebywania z innymi, z oderwania się od szarej rzeczywistości, no cóż i tu znalazł się taki krakowski LL mający rację i pokrzykujący na innych, szczęście że miejscowi niewiele sobie z tego robią, a przybysze szybko uodparniają się.
W miłej atmosferze czas upływa szybko, czas wracać, plątaniną ulic jednokierunkowych, dostaliśmy się w okolice starego rynku, zimno wilgotno, ogólnie mało sympatycznie i zimowo, znajdujemy przytulną knajpkę, zajadamy pyszne pierogi i żur na prawdziwym zakwasie, obserwując z niesmakiem dwóch „panów” karmiących się nawzajem w kąciku, chwile jeszcze odpoczywamy i w drogę. Powrotna droga to katorga, bez przerwy na zmianę jest mgła lub jej nie ma, zmiany następują tak szybko że wszyscy staramy się zachować czujność , zjeżdżamy przed Częstochową na stację benzynową, po wyjściu orientuję się że nie widzę budynku oddalonego od parkingu o jakieś sześć metrów, po wejściu zerkam na termometr, minus 16 , niezły czad.
Od Piotrkowa już lepiej, w okolicach Łodzi całkiem przejrzyście, Maciek jest wykończony tą drogą, nic dziwnego mnie ona znużyła a przecież byłem tylko pasażerem, około 20 jesteśmy z młodym w domu.
Dzięki Maćku za wytrwałość , Tobie i innym za doborowe towarzystwo.

I taka konkluzja, czemu to ach czemu, taka impreza nie jest organizowana w naszym mieście prze nasz klub, nie ma miejsca, możliwości, chęci, czego nam brakuje.
Jak pokazuje doświadczenie, prócz splendoru, fanfar, kwiatów rzucanych pod stopy ,pisków hord rozentuzjazmowanych lasek, można jeszcze zarobić trochę grosza oraz propagować modelarstwo kolejowe, wśród dorosłych i młodzieży.

Amerykańskie cudo w otoczeniu polskich realistycznych świerków	Dzwig Maćka; fot. MZ	Młody Zvolack; fot. MZ
Niezła frekwencja; fot. Sz.R	Słabiej oświetlona i mniej oglądana część wystawy; fot. MZ	Śmiały w całej okazałości; fot. MZ
Tomek i nasz Grześ przy programowaniu loka; fot. Sz. R	WM-ka Maćka na Pawłowie; fot. MZ	Tramwajowy akcent; fot. Sz. R

Tekst: Paweł "Nemo" Radecki
Zdjęcia: Paweł "Nemo" Radecki, Szymon Radecki, Maciej "Zvolack" Zwoliński