Imienna karta wstępu na teren targowy	Ja, Kuba i Robert Foto: Andrzej Cieślicki	W hali pustawo Foto: Robert Wolski
Widok na nasz boks Foto: Robert Wolski		Makieta PTMKŻ Foto: Robert Wolski

Zastanawiamy się jak ustawić dwa moduły, upychamy je z boku, modele do gabloty i już zbliża się dziesiąta, mimo oczekiwania najgorszego liczba zwiedzających nie była porażająca, wszystko przebiegało nadzwyczaj spokojnie.
Pytania, rozmowy, wzajemne odwiedzanie swoich stoisk, obok nas pogodny jak zawsze ksiądz Janusz Grygier, Drakula, Tololoko, PTMKŻ i inni, kilka stoisk komercyjnych w tym zagubiony chłopiec próbujący udawać przedstawiciela firmy Proxxon, a tak zorientowany w temacie jak ja w astronomii.
Po drugiej stronie hali ustawione o kilometry od siebie stoiska innych modelarzy, zdecydowanie mniej wystawiających w porównaniu z łódzkim festiwalem modelarstwa, niewątpliwym atutem jest dobre oświetlenie i komfort ogólny.
Wśród niekolejkowych modeli powalający jest model kartonowy "Tygrysa" w skali 1:16 z ruchomymi gąsienicami i odtworzonym całym wnętrzem.

Kartonowy Tygrys obok plastykowego Foto: Robert Wolski

I tak mijają pierwsze godziny, Andrzej jest zmuszony odpowiadać na dziesiątki pytań związanych z "ryflakiem" i "stonką", kiedy, za ile itp. trochę mu pomagamy, ale nie sposób zadowolić wszystkich, wielu jest zawiedzionych ceną.

Stonka na szlaku Foto: Andrzej Cieślicki	Znów nasza stonka Foto: Andrzej Cieślicki

Po godzinie piętnastej zaczyna się robić luźniej, możemy sobie pozwolić na wypad do baru, na pyszne naleśniki z jabłkami, oraz na zrobienie fotek parowozu Ol49-69, który z odpustowymi tablicami z boku ostoi i okrągluśką tarczą na dymnicy, przyjechał, aby uświetnić Salon Hobby, i choć mało poważny, zawszeć to parowóz.

Piękna Ol49 z jeszcze pięknięjszą tablicą Foto: Jakub Rakus	Ol49-69 już bez przybrania, przed odjazdem Foto: Robert Wolski	Ol49 z innej strony Foto: Robert Wolski

Wyskakujemy z Kubą na chwilę na dworzec, cykamy zdjątka i pytamy policjanta zawzięcie notującego coś w "kapowniku" czy wolno robić zdjęcia, jest wyraźnie zakłopotany, w końcu każe iść do dyżurnego, szkoda czasu, kilka zdjęć i idziemy w stronę "kiblowiska" czyli miejsca gdzie stoi kilkanaście ezt-ów, robimy im zdjęcia, od panów tam zatrudnionych słyszymy słowa powszechnie uznane za co najmniej niegrzeczne, a zdjęcia i tak zrobione.

Siódemki czekają na odjazd Foto: Jakub Rakus	EU07-349 schowana pod dachem już nie używanego peronu Foto: Jakub Rakus	Wygląda jak zdewastowana, a jednak w środku ktoś siedzi,  nastwania PO3, Poznań Osobowy Foto: Jakub Rakus
Odjazd EU07-188 z Bipą Foto: Jakub Rakus		Kiblowisko Foto: Jakub Rakus

Zbliża się koniec pierwszego dnia, zostajemy zaproszeni do poznańskiego klubu modelarzy kolejowych, po zamknięciu rusza kawalkada samochodów.
Zwiedzamy pomieszczenia klubowe, stara makieta "dla publiczności" w remoncie, jeden wielki plac budowy, dane jest nam obejrzeć budowaną makietę modułową stacji Międzychód, potężna inwestycja, na modułach różny stopień zaawansowania prac, od prawie wykończonych do ledwie "zaszutrowanych", oglądając makietę zastanawiam się jak sobie poradzą z jej wyniesieniem, całe szczęście, że to nie my będziemy ją targać.

Rodzinna fotografia w poznańskim klubie Foto: Andrzej Cieślicki	Budowa trwa Foto: Andrzej Cieślicki	Zasieki węglowe na razie bez opału Foto: Andrzej Cieślicki
Szopa w budowie Foto: Andrzej Cieślicki	Ślimak kończący makietę Foto: Andrzej Cieślicki	Międzychód, semafory na bramce - majstersztyk Foto: Andrzej Cieślicki
Międzychód w budowie Foto: Andrzej Cieślicki		Widok z lotu ptaka Foto: Robert Wolski

Proszą na salony i zatyka nas poczęstunek iście królewski, jadło i napitki, oddajemy się rozkoszom podniebienia, plotkując jednocześnie i prowadząc uczone dysputy na modelarskie tematy.
Atmosfera sielankowa, śmiech i odprężenie po trudach podróży, ale najwyższy czas na spoczynek ułożyć stare kości, znów konwój do internato-hotelu o wdzięcznej nazwie "Pod semaforem".
Za wycieraczką znajdujemy reklamę pewnej agencji, co nas bardzo ucieszyło, niestety Kuba jako skarbnik zdecydowanie odmawia pokrycia kosztów z klubowych funduszy, szkoda. Po zakwaterowaniu odwiedzamy "Żabkę" i idziemy na zajęcia w tzw. podgrupach, kończymy je po północy i lulu, rano trzeba wstać.

Reklama wiadomo czego

 Zaspane oczęta z trudem na nowy dzień spoglądają, umyte, śniadanko zjedzone, pakujemy się, bo po zakończeniu wystawy chcemy wyskoczyć do Wolsztyna, Kuba zostaje nawigatorem i po chwili jesteśmy w hali targowej.
Znacznie więcej odwiedzających niż w sobotę, niemniej jednak ich ilość nie jest oszałamiająca, czas płynie szybko, odwiedza nas nasz kolega Janusz "Kaczor" Kaczorowski, wraz z małżonką i dziecięciem, robi się rodzinnie.
Punktualnie w południe, szanowna komisja po jawnych (na oczach tłumu) obradach, przy pomocy swego przewodniczącego, ogłosiła wyniki konkursu, zwyciężyli w dwóch konkurencjach moi faworyci, a mianowicie Adrian Wandke z modelem kartonowym parowozu Pu29, oraz niezawodny Tomasz "Flotoma" Florczak z modelem wieży ciśnień. Nasz Kuba zdobył swym jakże pięknym modelem SM31 miejsce IV z ilością 78 pkt, za co dostał dyplom, czapkę Fallera i cysternę Schasenmodelle.

Model wieży ciśnień Tomka Florczaka Foto: Robert Wolski	Pu29 Adriana Wandke Foto: Paweł Radecki

Zwycięzcy odebrali nagrody, pozwolili się uwiecznić dla potomnych, jeszcze dyskusje nieliczne pretensje, i nieubłaganie zbliża się koniec imprezy, przyjąłem już podziękowania od przemiłych Pań wręczających je w imieniu organizatora, odpowiedziałem na wszystkie pytania zadawane przez czarnowłose dziewczę z poznańskiego magistratu. Miła atmosfera, spotkania ze znajomymi, liczne ciekawostki jak choćby modele budynków z kartonu wycinane przy pomocy lasera, autorstwa Piotra Krzykowskiego sprawiło, iż imprezę zaliczyłbym do udanych.

Modele budynków Piotra Krzykowskiego Foto: Andrzej Cieślicki

Pakujemy się, dwa moduły błyskawicznie znikają w bagażnikach, czule się ściskamy z bracią modelarską i po chwili pędzimy w stronę Wolsztyna.
Nie mamy rozkładu, więc na wszelki wypadek gnamy, co sił, czasami odrobinę łamiąc przepisy, w pewnej chwili zza drzew wyłania się oelka, szok, Robert błyska światłami do Andrzeja, wyraźnie przyspieszamy wypatrując jakiejś stacji.
Jest zjazd, mały przystanek, zdążyliśmy tylko wypaść z aut i już Ol49-69 jak ekspres wpada w perony, kilka zdjęć i tyle ją widzieli, od dzięwczęcia, które przyjechało onym pociągiem dowiadujemy się, że jest to miejscowość Trzebaw-Rosnówko (mam nadzieję, że dobrze usłyszałem nazwę).

Wjazd Ol49-69 do Rosnówka Foto: Jakub Rakus	Ol49-69 Foto: Andrzej Cieślicki	Rosnówko, odjazd Ol49-69 Foto: Andrzej Cieślicki
	Jesień... Foto: Jakub Rakus

Oceniamy nasze szanse na dogonienie pociągu, decydujemy się na złapanie go w Rakoniewicach, znów szaleńcza jazda, która zaowocowała piętnastominutowym oczekiwaniem na pociąg, rozstawiamy się i czekamy, podobnie jak podróżni na peronie tylko bardziej nerwowo. Jest pięknie wychodzi zza zakrętu i majestatycznie wtacza się na stację, krótki postój i odjeżdża pozostawiając na krótką chwilę zapach prawdziwego parowozu.

Rakoniewice w jesiennym słońcu Foto: Andrzej Cieślick	Nasz dream-team Foto: Andrzej Cieślicki	Nastawnia w Rakoniewicach Foto: Jakub Rakus
Magazyn i rampa Foto: Andrzej Cieślicki	Widok od strony przejazdu Foto: Robert Wolski	Wjazd do Rakoniewic Foto: Robert Wolski
	Oela wjeżdża w perony Rakoniewic Foto: Jakub Rakus

Już spokojnie jedziemy do Wolsztyna, łapiemy oelkę przy nastawni w momencie wjazdu i czekamy na jej przybycie ze stacji, niestety drużyna po przyjeździe nie obrządza jej tylko gdzieś znika.
Robert wyciąga statyw, Andrzej znika w szopie, skąd widać tylko błyski flesza, robi się coraz ciemniej, przybywa miłośników kolei, jak można wysnuć po brzmieniu języka chyba z Niemiec, zwijamy się, do domu daleko a czasu mało.

Wjazd Ol49-69 do Wolsztyna Foto: Jakub Rakus	Ol49-7 Foto: Robert Wolski	Szopa o zmroku Foto: Jakub Rakus
Na kanale oczystkowym Foto: Robert Wolski	Nawęglanie Foto: Robert Wolski	Powrót do domu Foto: Robert Wolski
Ty1-76 Foto: Robert Wolski		Smutno nam tu, w szopie Foto: Jakub Rakus

W czasie podróży powrotnej nic się nie dzieje, podziwiam Roberta, (Kuba jedzie z Andrzejem) ja zasnąłbym z dziesięć razy, a on mimo ziewania daje sobie radę.
Około jedenastej podjeżdżamy pod siedzibę klubu, niestety brama zamknięta, jestem zmuszony przejść przez płot, portierka nie jest specjalnie zdziwiona moim widokiem, po kilku minutach rozładowujemy nasze skarby, Kuba odnosi klucz do bramy i tym razem to on przechodzi przez płot, Andrzej odjeżdża do domu, my odwozimy Kubę, potem Robert wyrzuca mnie w stałym miejscu, kończy się niedziela, a wraz z nią nasz udział w salonie Hobby w Poznaniu.

Ekspedycję opisał: Paweł Radecki

Zdjęcia:
Kuba Rakus
Andrzej Cieślicki
Robert Wolski